Waarom mijn boek?

Vandaag stond ik op en kreeg ik een pingeltje op mijn telefoon. LinkedIn. Had iemand mij getagd? Het bleek mijn uitgeverij SWP Books te zijn met een aankondiging van mijn boek en een link naar een artikel dat ik een tijd terug geschreven had. Ik weet nog goed dat ik het schreef. Ik keek op de site waar ik het voor zou schrijven, zocht op de andere blogs die hierop stonden en vond een artikel over hoogbegaafdheid.

“Hoogbegaafden met een beperking zijn niet hoogbegaafd”

Dit stond er in grote letters op mijn scherm te lezen. Ik heb het artikel meerdere keren moeten lezen. Ik kon mij niet voorstellen dat dit serieus bedoeld was… Het artikel eindigde met de zin “Ben ik nu echt de enige die altijd weer een beetje moeite heeft met de roep om een bijzondere begaanheid met het lot van de hoogbegaafden?” Mijn hoofd zat direct vol. Hier waren wij als ouders aan het strijden om een passende omgeving voor ons kind te krijgen. Een omgeving waarin hij tot bloei kon komen, zich veilig kon voelen en aansluiting kon vinden met anderen. Waar hij zichzelf kon zijn. Het zou toch bijna een recht moeten zijn voor kinderen dat zij niet door het leven hoeven te gaan als een persoon die ze niet zijn? Natuurlijk zijn er situaties waarin je je aan moet passen (dat moet nu eenmaal iedereen en dat heet ‘rekening houden met elkaar’), maar dat zou toch niet in je hele zijn moeten hoeven?

Ik ging schrijven aan mijn artikel voor de site. Maar de intense frustratie zat nog steeds in mijn hoofd. En nu ik, ruime tijd later, mijn artikel teruglees proef ik deze frustratie – deze strijd. En dat terwijl dat een strijd is die ik niet wil.

Een intense reis schreef ik in eerste instantie als onderdeel van mijn eigen verwerkingsproces – op het moment dat je binnen het schooltraject en in de emotionele begeleiding van je kind tegen zulke bergen aanloopt, gaat dit je ook als ouder niet in de oude kleren zitten. Gedurende het schrijven besefte ik me echter dat ik met onze reis – mijn boek – ook andere ouders kon helpen. Ik zou hen kunnen laten weten dat ze niet de enigen zijn die hier tegenaan lopen, ik zou de informatie kunnen geven waarvan ik had gewild dat ik die op dat moment had gehad en ik zou de tips kunnen delen die voor óns hadden gewerkt! 

Het was bij ons vanuit de leerkrachten zeker geen onwil geweest dat school geen passende omgeving konden bieden voor onze zoon. Ze waren zoekende – net als wij. Wat als mijn boek leerkrachten de juiste kant op kon wijzen?

Dát is wat ik wilde met mijn boek. Geen strijd, maar sámen zoeken naar oplossingen! Want een hoogbegaafd kind kan wel degelijk tegen problemen aanlopen… en dat is zeker niet altijd makkelijk!