“Hey, jij had toch dat boek geschreven?” Zo werd ik vanmorgen ontvangen op het schoolplein toen ik mijn zoontje naar zijn zorg-/onderwijsplek bracht voor hoogbegaafde kinderen. “Juf Sanne had erover verteld!” zei het klasgenootje van Dani. Ik vertelde hem dat het klopte en direct kwamen er allerlei ideeën over eigen boeken die het groepje jongens ook wel wilde schrijven. “Moet je daar nou voor betalen, zo’n boek uitgeven?” vroeg er één. Ik vertelde dat dat ervan afhangt, maar dat bij mij de uitgeverij betaalde voor het uitgeven van het boek en ik een beetje geld kreeg per verkocht boek. Na een korte discussie hierover volgde de vraag “Wat is voor jou belangrijker: het geld of mensen bereiken met je boek?” Je kunt de vraag maar beter stellen en weten waar het op staat! Héérlijk!

Ik vertelde hem dat het voor mij het belangrijkste is dat ik mensen bereik en mijn boek gelezen wordt. Dat mijn boek gaat over hoogbegaafde kinderen net als zij. Dat hoogbegaafd zijn natuurlijk heel gaaf is, maar ook heel lastig kan zijn… Dat bijvoorbeeld je hoofd veel te vol kan zijn, de prikkels te veel en je lijf veel te druk. Veel mensen weten dat niet en denken dat ze HB’ers gewoon met een project in de hoek kunnen zetten. Dat het alleen maar fijn en leuk is… Ik vertel ze dat ik deze mensen laten weten hoe het echt is, zodat mensen ze beter begrijpen.

“Ja, zegt één van de jongens… Bij mij denken eigenlijk alle mensen in mijn omgeving ook zo. Ik hoop dat je héél veel boeken verkoopt.” “Ja…” zegt de ander… “Ik ook!” En dan weet je precies waar je het voor doet!